Sinds de uitvinding van kunststoffen zoals nylon is er voor de woudloper veel veranderd, uitrustingstukken van kunststof zijn over het algemeen veel lichter dan de uitrustingstukken die van natuurlijke materialen zijn gemaakt. Daarnaast zijn veel kunststoffen waterdicht zonder dat ze regelmatig geïmpregneerd hoeven te worden. Doorgaans zijn uitrustingstukken van natuurlijke materialen bij een defect veel makkelijker te herstellen met de middelen die je in de natuur kunt vinden.
Ik wilde zelf ook weleens ervaren hoe het is om een tocht door de natuur te maken, waarbij het mijn bedoeling was om zoveel mogelijk uitrustingstukken van natuurlijke materialen mee te nemen. Sommige uitrustingstukken werden door de woudlopers zelf gemaakt of aangepast. Ik had op het internet wat oude tekeningen van draagframes gevonden, de voorloper van de moderne rugzak. Van hout heb ik een frame gemaakt, op de oude afbeeldingen werd voor het rugpand gebruik gemaakt van canvas. Ik had geen canvas maar nog wel een oude kapotte jutte zak welke ik over het frame heb gespannen. De schouderbanden heb ik gemaakt van een stuk gevlochten henneptouw, welke ik middels oogsplitsen aan de bovenzijde van het draagframe heb bevestigd.
Op het draagframe had ik een canvas tas met leren riemen bevestigd, verder ook een polykatoenen tarp van 4×3 meter met daarin een wollen deken en een barebones tomahawk.
In de canvas tas zitten een aantal essentiële uitrustingstukken, die een woudloper bij zich zou kunnen dragen om in het wild te kunnen overleven. Denk hierbij aan een vuurslagset, een tinnen beker, een vuursteenpistool, kruithoorn en alle overige materialen om uitrustingstukken te kunnen onderhouden en repareren. (Het betreft hier een niet werkende replica van een 18e eeuws vuursteenpistool)
Een woudloper die op doorreis was zou een zo eenvoudig mogelijk onderkomen gemaakt hebben, met behulp van de polykatoenen tarp doe ik het zelfde. Ik span de tarp over een omgewaaide boom heen om zo een waterdicht onderkomen te creëren. Het wollen deken zorgde ervoor dat de woudloper ook in de nacht warm bleef.
Ondanks dat deze uitrusting zo’n beetje twee keer zo zwaar woog als een moderne uitrusting heb ik geen hinder ondervonden van het draagframe, de hennep touw draagbanden zijn iets minder comfortabel als dat moderne draagbanden zijn maar daarentegen zorgde het jute rugpand er juist voor dat mijn rug niet bezweet was.
Niet alle uitrustingstukken komen qua tijdsperiode overeen, maar het was ook niet mijn bedoeling om een perfecte uitbeelding van een specifieke periode uit te beelden.
(c) 2024 Delaatstewoudloper.nl