Het 47 km lange stuk van de Maas tussen Maastricht en Wessem is tevens de grens tussen Nederland en België, dit gedeelte van de Maas staat ook wel bekend als de grensmaas. Vandaag hebben we met een groep 12 kanovaarders en kajakkers een tocht van ongeveer 14 km afgelegd over de grensmaas.
Om 08:00 was ik al bij de kanoclub om mee de botenwagen te laden, om 09:00 was iedereen dan eindelijk zover dat we aan konden rijden naar onze opstapplaats in Elsloo wat vanaf Eindhoven ongeveer een uurtje rijden is. Na het uitladen van de kano’s en kajaks moest de botenwagen naar het dorpje Grevenbicht het eindpunt worden gebracht. Intussen heb ik mijn tijd nuttig besteed om het natuurlijk schoon langs de Maas te bestuderen.
Op een aantal brandnetels zaten de rupsen van dagpauwoog, de dagpauwoog zet zijn eitjes af op een hele bos brandnetels. Hier kunnen de larven dan de eerste tijd goed mee vooruit.
Tegen 12:00 waren de andere terug van het wegbrengen van de botenwagen, en konden we dan eindelijk gaan varen. De grensMaas is speciaal door de bodem die met grote keien en grind is bedekt, hierdoor ontstaan er allerlei stroomversnellingen wat uniek is voor een rivier in Nederland. Alleen de de vele regenval van de laatste tijd in het stroomgebied van de Maas staat de waterspiegel een flink stuk hoger waardoor er nu minder stroomversnellingen zijn.
Op de oevers van de Grensmaas kom je allerlei grote grazers tegen, het is een mooi gezicht om de Przewalski paarden, schapen en runderen aan en in de Maas te zien staan.
Na ongeveer een uurtje varen passeerden we een stroomversnelling, Geert heeft me tijdens het kanoenen uitgelegd waar je bij het wildwatervaren op moet letten om zo goed als droog voorbij stroomversnellingen te komen. Je voorkomt natuurlijk niet altijd dat de Canadees af en toe wat water pakt maar zolang je dan niet in paniek raakt, en geen gekke dingen doet blijf je wel in de boot zitten.
Hierboven is Jan nog even aan het spelen achter één van de stroomversnellingen, dit is ook een mooie plek om allerlei skills te oefenen.
Sommige minder ervaren kajakkers vonden de eerste stroomversnellingen best wel spannend, maar er was voldoende begeleiding om iedereen veilig door de stroomversnellingen te loodsen.
Inmiddels was het tijd om te lunchen, met zijn allen zijn we aangemeerd op een eiland met een grindstrand.
Op het eilandje vond ik het plantje muurpeper dit is een vetplantje met een peperachtige bijtende smaak. Muurpeper werd vroeger ook wel werd gebruikt vanwege de bloedstelpende werking. De plant is licht giftig en kan op de huid rode uitslag en blaren veroorzaken.
Na de laatste stroomversnelling hadden we een beetje water in de boot gekregen, Geert vond het nodig om dit eruit te scheppen. Bij gebrek aan een hoosvat ben je inventief en gebruik je een leeg flesje.
Na de lunch hebben we de tocht weer verzet, je merkte dat de minder ervaren kajakkers het niet meer zo spannend vonden. Ze voeren zelfs voor ons uit. Met een kajak ben je zoiezo veel sneller dan met een Canadees. Grote voordeel van het varen met een Canadees is dat je heel gemakkelijk in en uit kunt stappen en je kunt erg veel spullen meenemen waar je tijdens het varen ook nog goed bij kunt zodat je niet telkens naar de kant hoeft.
Op een gegeven waren we een stroomversnelling al een flink stuk voorbij toen er werd geroepen “Zwemmers” Geert en ik dachten dat het één van de kajakkers waren maar we zagen Wim en Ger in het water liggen. De kajakkers gingen gauw achter de peddels aan, het water is op het moment zo’n 10 graden waardoor het wel even schrikken was voor hen.
Met de Canadees zijn Wim en Ger naar de kant gezwommen om daar de kano in het water te kantelen zodat hij voor het grootste gedeelte werd geleegd. Snel weer in de kano en gelukkig was het rond de 20 graden zodat de kans op onderkoeling niet zo groot was.
Dit was voor Wim de eerste keer dat hij zijn zwemvest ook daadwerkelijk had getest, het zwemvest helpt je echt bij het zwemmen. Vandaar dat we het zwemvest op de grotere wateren sterk aanraden.
Zonder dat we het doorhadden was Arie ook met zijn solo Canadees te water geraakt, hij had een grote steen die in het water lag geraakt. Het voordeel van het varen in een groep is dat iedereen elkaar helpt zodat peddels en andere spullen die tijdens het omslaan ook snel weer uit het water gehaald worden.
Geert en mij viel het op dat aan de Belgische zijde van de Maas nauwelijks zoogdieren te zien zijn, nadat we dit besproken hadden sprong er tussen de basaltblokken een volwassen bever het water in. Helaas gaat dit zo snel dat je geen tijd hebt om een foto te maken.
Tegen 16:00 zat de tocht erop en hebben we de botenwagen ingeladen om vervolgens weer huiswaarts te keren. Het was een leuke leerzame tocht welke ik zeker nog een keer wil maken.
(c) 2024 www.delaatstewoudloper.nl