Al twintig jaar organiseer ik survivalweekendjes, meestal gaan we dan naar Borkel en Schaft. Ook dit jaar had ik voor het 3e weekend van september een scouting terrein gehuurd, amper twee weken geleden kreeg ik een mail van de verhuurder dat er dit jaar niet op het terrein gekampeerd mocht worden omdat de vergunning vanuit de Gemeente Valkenswaard was ingetrokken door een fout in de aanvraag. Ik kon dit slechte nieuws dus weer aan alle deelnemers mededelen.
Als alternatief had ik een camping van Staatsbosbeheer in Groesbeek gevonden, al snel had een plekje gereserveerd voor Leo en mijzelf. Eddy had ook een plekje gereserveerd en de andere hadden geen zin om ook naar deze camping te komen. Helaas kon Eddy er op het laatste moment toch niet bij zijn en bleven we met zijn tweeën over.
Vrijdag 20 september 2024
Nadat ik Leo op vrijdagmiddag had opgehaald zijn we afgereisd naar het natuurkampeerterrein in Groesbeek, omstreeks 13:45 waren we gearriveerd en zijn we gelijk begonnen met het opbouwen van onze tentjes. Nadat de tentjes opgezet waren was het tijd voor een kopje cappuccino.
Zelf slaap ik liever in een zelfgemaakt onderkomen van een tarp, zeil of iets gemaakt van natuurlijke materialen. Maar op een echte camping is dat niet zo handig.
Na de koffie zijn we het dorp in gelopen, we hadden het dit keer erg luxe en hebben een frietje gegeten.
Eenmaal terug op de camping was het tijd om de directe omgeving te verkennen en ik doe dat nog altijd in stijl met een stafkaart en een plaatkompas. De stafkaarten druk ik zelf af op een A4 in schaal 1:25.000 en 1:50.000 beide varianten lamineer ik dan zodat ik in het veld kan kiezen welke kaartschaal dat ik wil gebruiken.
Het leuke van nieuwe natuurgebieden bezoeken is dat je zo ook weer andere flora en fauna tegenkomt, zo ook de Reuzenbalsemien (rechter foto). De plant komt oorspronkelijk uit de Himalaya en is dus een ongewenste exoot. In de omgeving van Groesbeek kom je hem overal tegen. Leo wilde niet al te ver lopen en daarom besloot ik nadat we terug op de camping waren nog een stuk te lopen, nu richting het Zuiden. Op de kaart zag ik een spoorlijn en wilde deze dan ook graag een stuk volgen, op de plaats van het spoorlijn zag ik een fietspad maar geen spoorlijn, ik besloot daarom een stuk verder een weg te volgen die parallel loopt aan het fietspad.
Uiteindelijk ben ik via een bruggetje dat over fietspad/spoor loopt terecht gekomen op landgoed De Hooge Hoenderberg, als je meer over dit landgoed wilt weten moet je het verhaal maar eens opzoeken.
Op het landgoed staan veel oude beuken, sparren en eiken. Ik kwam nauwelijks paddenstoelen tegen. De gele slijmzwam (Myxomyceet indet) word ook wel heksenboter genoemd.
Hierboven een aantal gele aardappelbovisten Scleroderma citrinum je kan ze beter niet eten want ze zijn giftig. Jongere exemplaren zijn vaak wat geler maar door de zon kunnen paddenstoelen verbleken.
Ik kreeg een tip dat er wilde zwijnen in het gebied actief zijn, de vele eikels en beukennootjes zijn prima voedsel voor deze alleseters. Ik kwam uiteindelijk een flink stuk omgewoelde bosgrond tegen, met hun slurfachtige snuit woelen ze de grond om op zoek naar insecten, wortels, paddenstoelen etc. De omgeving rook ook echt naar varken iets wat erop duid dat ze recent nog aanwezig zijn geweest.
Na mijn wandeling nog een tijdje met Leo buiten voor de tent gezeten om vervolgens te gaan slapen.
Zaterdag 21 september 2024
Ik heb een Fins slaapmatje van savotta, isoleert erg goed gaat niet kapot maar het matje heeft 0,0 comfort. Hier moest ik dus erg aan wennen waardoor ik al vrij vroeg wakker was, ik had sporen van wilde zwijnen gezien dus ik hoopte dat ik ze tegen zou komen. Tevens was dit een mooie oefening om in het pikdonker een kaart en kompastocht te maken, je kunt je skills alleen bijhouden door ze regelmatig te herhalen.
Ik kan me altijd ergeren als mensen met wit licht door een donker bos lopen, als je erin kijkt ben je gelijk je nachtzicht kwijt je kunt als je wat extra licht nodig hebt beter een lampje met een rood filter gebruiken.
Het enige dier wat ik gezien heb is een kat, de bosuil liet ook regelmatig van zich horen. Eenmaal terug op de camping was Leo ook al wakker na een kop thee en 3 broodjes met BIFI worst zijn we naar het vrijheidsmuseum in Groesbeek gegaan. Tachtig jaar geleden is Groesbeek bevrijd door de 82e Airborne divisie. Het museum belicht de situatie rond de omgeving van Groesbeek en Mook, het was zeker de moeite waard om het te bezichtigen.
Inmiddels had ik Eddy gesproken en had hem gevraagd waarom het spoorlijntje er niet meer lag, hij vertelde me dat het spoorlijntje er nog wel lag maar helemaal overwoekerd was. Toen Leo pannekoeken ging bakken ben ik op zoek gegaan naar het spoorlijntje, het spoor was inderdaad helemaal overwoekerd waardoor ik het van bovenaf niet kon waarnemen.
Ik besloot het spoorlijntje te volgen en mijn tocht met kaart en kompas duurde ongeveer twee uur.
Toen ik terugkwam op de camping was het voor mij tijd om te eten, ik had twee outdoor maaltijden bij en Leo ook. Je hoeft hier alleen maar water voor te koken en dit afhankelijk van de maaltijd deze 8 tot 10 minuten te laten staan. Deze maaltijden zijn verassend lekker.
Nadat we gegeten hebben zijn Leo en ik nog even samen op pad gegaan.
Op een bospad leek de bodem te bewegen, een tiental bosmestkevers waren aan het smullen van een hoopje paardenpoep waar zoals je ziet niet veel meer van over is. Bosmestkevers eten alleen poep van planteneters, zonder mestkevers zou het bos een grote mesthoop worden.
Na onze gezamenlijke wandeling ben ik nog even met een nachtkijker het bos ingegaan, ik heb alleen een konijntje over zien steken. Het nadeel van dit bos is dat je er maar enkele meters in kunt kijken. Je hoort van alles maar het is zo dicht begroeid dat je nauwelijks iets kunt zien.
Een foto gemaakt met mijn mobiel door de nachtkijker heen, in het bos was het pikdonker en met de nachtkijker kun je redelijk goed zien waar je bent en wat er allemaal is.
Na de wandeling nog een tijdje met Leo voor de tent gezeten, er waren bevrijdingsfeesten in de buurt. En de lokale schietvereniging was ook tot in de nacht nog aan het schieten. Zo moet het 80 jaar geleden dus ook geklonken hebben toen vijandelijke sluipschutters nog zoveel mogelijk schade aan probeerde te richten.
Zondag 22 september 2024
Ik ben weer op tijd wakker ik heb beter geslapen als de voorgaande nacht, spierpijn heb ik geen dus het matje voldoet na enige Wening. Ik ben nog even met de nachtkijker rond de camping gelopen in de hoop dat ik nog wat wild zou spotten. Hoewel ik veel kraakgeluiden in het bos hoor wat van ree of wild zwijn kan zijn heb ik geen enkel dier gespot.
Eenmaal terug op de camping begin ik met het afbreken van het kamp, dit was geen survivalweekend maar een kampeerweekend voor mij niet primitief genoeg. Ik moet kunnen hakken, zagen, bouwen en een vuurtje kunnen stoken. Volgende keer gaan we zeker niet naar een camping.
(c) 2024 www.delaatstewoudloper.nl