Op de kaart hierboven zie je een Groot gedeelte van het Nationaal park de weerribben-wieden, met een oppervlakte van 105 km² is het tevens het grootste laagveenmoerasgebied van Noordwest Europa. Het gebied bestaat uit moerasbossen, sloten, meren, uitgestrekte rietpercelen en trilvenen.
Trilveen is een slappe bodem bestaande uit modder en wortels van planten die op het water drijft. Als je over het veen loop voel je het bewegen.
Kanomaatje Geert gaat ieder jaar in september naar het open kanotreffen in Ossenzijl wat in het Nationaal park Wieden-Weerribben ligt. Hij wilde me graag een keertje een kleine rondleiding geven.
Omdat ik niet van grote evenementen hou, had ik met Geert afgesproken om al eerder die kant op te gaan. Geert staat er immers altijd al een week voordat het Kanotreffen begint. Na een tocht van ruim 200km arriveerde ik zaterdag om 14:45 op de camping in Ossenzijl.
Geert heeft zo’n beetje zijn hele huisraad meegenomen, een gigantische tent met een done ervoor en een aanhangwagen die hij gebruikt als veldkeuken. Compleet met gril, oven en koffiezetapparaat en schemerlampjes. Voor mij is dat veel te luxe en daarom had ik een één persoons tentje meegenomen.
Geert staat bijna twee weken op de camping en word daar een beetje gezien als de beheerder van de Brabantse hoek, een heel jaar lang is hij bezig om alles naar zijn wensen in te richten. Naast kanovaren vind hij het ook leuk om teksten en logo’s in hout te laseren, indien je volgende week naar het kanotreffen komt zul je her en der wat leuke bordjes tegen gaan komen. Ook het Brabants weerbericht is altijd makkelijk en zeer accuraat, het werkt ook in Overijsel.
Nadat ik voorzien was van een lekker kopje koffie was het dan tijd om nog voor het avondeten even te peddelend de omgeving rond de haven te verkennen.
Na deze eerste tocht was het me duidelijk dat het nog kan, rotzooi in de afvalbak gooien en niet in de natuur. Waar je ook vaart je ziet nergens afval liggen, als natuurliefhebber wordt ik daar erg blij van. Na deze eerste tocht was het tijd om wat te gaan eten. Weerribben menu wat te verkrijgen is in de cafetaria van de camping. Bestaande uit friet met een schnitzel, gebakken spek en uitjes en een salade voor de vitamines.
Na het eten nog even het water op, in de schemer voerden we voor groen en achter rood licht.
Toen de zon onder was kwamen we weer terug in de haven en hebben we nog een tijd onder de dome gezellig gepraat.
Op zondagochtend was ik alweer vroeg wakker, even buienradar gekeken. Er zou in de ochtend een buitje deze kant op kunnen komen. Buienradar is toch wat beter in het voorspellen dan het Brabants weerbericht. Ik besloot daarom alles maar in te pakken zodat ik alles weer droog mee naar huis kon nemen. Toen de zon opkwam was de lucht rood, wat vaak inhoud dat neerslag gaat vallen.
Inmiddels was Geert ook al opgestaan en was hij al koffie aan het zetten, inmiddels was het gaan regenen. Toen de regen was opgehouden zijn we met de Canadees de Weerribben-Wieden ingetrokken.
In de ochtend is het zo lekker rustig, je hebt het gevoel alleen te zijn met alleen de dieren om je heen. Zo ver als je kijkt zie je sloten, rietvelden en moerasbossen die veelal bestaan uit kruidachtige planten, lisdodden, berkenbomen, zwarte els en waar iets meer vaste grond is vind je een prachtige eik.
Na een kanotocht van iets meer als drie uur waren we weer terug in de haven, voor mij was het tijd om weer huiswaarts te keren. Ik wil Geert bedanken voor zijn gastvrijheid, de gezelligheid en voor de mooie speciale plekjes die hij mee heeft laten zien in de weerribben. Ik had gehoopt een glimp van de gladde slangen op te vangen die er wonen maar de regenachtige omstandigheden waren niet optimaal voor ze.
(c) 2024 www.delaatstewoudloper.nl