In oktober hadden we van een omgewaaide boom een lean to shelter gemaakt, het nadeel van een lean to shelter is dat deze aan één zijde open is. Bij winterse omstandigheden is het een stuk aangenamer als de schuilhut een stuk word dichtgemaakt.
We wilden ook de open zijde van het schuilonderkomen grotendeels dichtmaken. We hadden het geluk dat er in het bos een aantal jonge Douglas sparren waren omgezaagd door de terrein beheerder. Het enige wat wij moesten doen was deze sparren verslepen naar onze hut. Met een bijltje hebben we de frisgroene sparrentakken verwijderd van de stammetjes, de stammetjes hebben we op maat gezaagd en dienen weer als frame voor het afdak.
Om gemakkelijk in -en uit de schuilhut te kunnen komen hebben we een ingang gemaakt, het dak maken we waterdicht met schors van dode omgevallen bomen en we hadden natuurlijk de sparrentakken nog over.
Om het plaatjes compleet te maken moeten we nog een klein vuurtje voor de ingang maken, met mijn Zwitsers zakmes maak ik een hele hoop houtschaafsel wat met een lucifer gelijk in brand vliegt.
In de schuilhut op de grond hebben we een dikke laag sparrentakken neergelegd, die zorgen ervoor dat je heerlijk comfortabel ligt zonder dat je last hebt van de optrekkende koude. Het vuurtje voor de ingang zorgt voor een hoop extra warmte. Maak het vuurtje niet in de schuilhut, dit kan ervoor zorgen dat alles in de fik vliegt.
Ook al is je noodonderkomen niet voor 100% waterdicht, het zal je moreel in een noodsituatie bijzonder positief beïnvloeden. Heb je een noodbivakzak of een grote plastic afvalzak tot je beschikking dan lig je er een stuk warmer bij, tevens heb je dan ook geen last van het doorlekken tijdens een zware regenbui.
Hierboven zie je goed dat we grote delen van het dak met schors hebben dichtgemaakt, schors werkt snel en is waterdicht.
(c) 2022 Delaatstewoudloper.nl