Op 19 juni ben ik samen met Eddy door het Dommeldal gaan kanovaren, het was voor mij alweer 3 maanden geleden dat ik had gepeddeld. Gisteren was het een warme dag met temperaturen van wel 32 graden, gelukkig kwam er vanuit het Noorden een depressie die voor koele lucht zorgde en bij een depressie hoort natuurlijk neerslag. De regen weerhoud deze twee doorgewinterde survivors natuurlijk niet om toch op pad te gaan.
Al vrij snel nadat we aan de tocht waren begonnen hadden we de eerste hindernis al die we moesten overbruggen, er lag een dikke populier over het water heen. Plat op buik of rug liggend in de kano hebben we deze eerste hindernis overwonnen. Een stukje verder lag er wederom een populier in het water, we konden hier met geen mogelijkheid onderdoor. We moesten even het water uit, om na de boom weer het water in te gaan.
Een stukje verder lag er wederom een boom in het water, maar de boom had in het midden een kronkel in de stam waardoor we hier met de boot overheen konden varen.
Halverwege de kanotocht gaan we altijd even het water uit om wat survivalskills te oefenen, ik had een werphengeltje meegenomen en met een pier had ik binnen enkele minuten al een baarsje gevangen. Natuurlijk hebben we hem weer netjes terug in het water gezet.
Het begon wat harder te regenen en waar we zaten te vissen was geen geschikte plek om de tarp op te zetten, dus besloten we een stuk stroomafwaarts een beter plek te zoeken. Na een paar honderd meter vonden we een weiland. Met kano, peddels en een tarp een mooi onderkomen gemaakt. Na een broodje knakworst de tarp weer afgebroken en stroomafwaarts om weer terug naar het beginpunt te varen.
We hebben op de terugweg verschillende ijsvogeltjes, kwikstaartjes, aalscholvers, meerkoeten en zwanen gezien. Ook zagen we een hele familie eenden. Op een landgoed waar we langs hebben gevaren zagen we iets naar ons toe komen rennen, ik dacht eerst een klein hondje maar het bleek een mooie grote haas te zijn. Welke je hier tegenwoordig niet zo vaak meer ziet. De haas rende heen en weer over het landgoed, opeens zagen we ook nog een tweede haas.
Ook hebben we veel verse vraatsporen en glijgootjes van de bever gezien. Al meer als 10 jaar wonen in dit stuk meerdere bever families.
We waren rond 12 uur bij het opstappunt, omdat we nog wat verder wilden kanovaren zijn we nog een stukje stroomafwaarts gevaren.
(c) 2007-2022 De laatste woudloper