Van 7 t/m 9 augustus 2022 ben ik met mijn gezin gaan kamperen in Oostkapelle. Tijdens onze wandeltochten gebruiken we de camping als basiskamp. We hadden een hele mooie ruime plek aan de rand van de camping. Als woudloper probeer ik het kamperen zo primitief mogelijk te houden. De kinderen sliepen in een aparte tent en met een tarp en twee stokken zorgden we overdag voor voldoende schaduw.
Helaas is het niet toegestaan om op de camping een houtvuur te maken, en hebben we onze maaltijden bereid op een eenvoudig gasbrandertje. Het kost je wat meer moeite en wat geduld bereid je ook op een éénpits brandertje een menu wat voor een woudloper een Michelinster waard is.
Van een aluminium plaat had ik een demontabel kaarslichthoudertje gemaakt, het aluminium reflecteert het licht en zorgt ervoor dat het theelichtje niet snel uitwaait.
Aan de rand van de Noordzeekust ligt een natuurgebied dat bekend staat als “De Manteling”. De Manteling dankt haar naam vanuit de oudheid, het bos ligt een stuk hoger waardoor het overstromende zoute zeewater geen invloed op het bos heeft. Hierdoor groeien er allerlei planten en loofbomen. Opvallend is dat aan de rand van de duinen de eikenbomen niet veel groter als een volwassen man zijn. Door de zoute zeewind groeien de bomen namelijk trager. Ook de vorm van de bomen word grotendeels bepaald door de sterke zeewind. Ondanks dat Zeeland niet veel bosgebieden heeft hebben we veel dieren gespot zoals; Damherten, Vos, Haas, Reigers, Egel, Meeuwen, Konijnen, zeepissebed, schilpadden, kikkers, Fazanten en in de manteling kwam ik de uitwerpselen van een marterachtige tegen.
Op dinsdagochtend was ik om 06:00 alweer op pad en kwam zag ik aan de rand van het bos twee damherten, ze waren eikels aan het eten. Eén van de twee herten had me gezien en vluchtte het bos in. De andere keek even om maar had me nog niet gezien en ging verder met het eten van de eikels. Een hert pakt vaak enkele happen en speurt vervolgens de omgeving af. Dus iedere keer als het hert een hap nam, ging ik voorzichtig een stapje naar voren. Op een gegeven moment besloot ik zachtjes naar het dier toe te kruipen, tot ik op enkele meters van het dier afstond en ze mij zag. Ze dacht een seconde na en met enkele sprongen verdween het hert tussen de lage eikenboompjes. Ik heb er enkele mooie foto’s van kunnen maken.
Als je twijfelt of je nog in de goede richting loopt, weet de natuur je vaak een handje te helpen. De zon komt op in het Oosten, de knoppen van de zonnebloemen draaien gedurende de dag met zon mee dus van Oost naar West. In de nacht zal de knop van de zonnebloem zich weer rustig aan naar het Oosten toe richten, dit verschijnsel noemen we heliotropisme. Als de zonnebloemen volgroeid zijn blijven ze naar het Oosten gericht zodat ze in de vroege ochtend veel meer insecten aantrekken.
Als je weet waar de overheersende windrichting vandaan komt kun je aan de hand van riethalmen de richting bepalen. De halmen werken als een soort vaan, de heersende windrichting licht precies tegenover de richting waar de halm naar toe is gegroeid. Van April tot september is de overheersende wind in Zeeland Noordwest en in de rest van het jaar Zuidwest.
Tijdens de wandeling kwam ik verschillende bijzonder planten tegen zoals de giftige gevlekte aronskelk die vrij zeldzaam is, nou in het natuurgebied de manteling kwam ik er tientallen tegen. Ook kwam ik de grote kaardebol tegen deze stekelige knoppen werden in de middeleeuwen gebruikt om wol te ruwen. Op een plekje op de camping stond zeepkruid, deze plant zit vol met saponine en kan gebruikt worden als vervanger voor moderne zeep. Hiervoor kun je enkele van de knoppen in je hand kneuzen en wat water toevoegen, ze zult zien dat het mengsel begint te schuimen.
In het natuurgebied staat kasteel Westhove, hoe oud het kasteel is niet bekend. Maar het is in een oorkonde van 1277 al vermeld. Vondsten geven aan dat waar het kasteel nu staat er een houten vesting heeft gestaan welke als doel had de Noormannen tegen te houden. Op het landgoed van het kasteel is een replica van een motte kasteel nagebouwd. Een motte is een afgeplatte aangelegde aarde heuvel.
Tijdens ons verblijf in Oostkapelle zijn we verschillende keren naar het strand en de zee geweest, de aarde bestaat voor ruim 70% uit zeeën en oceanen en is daarmee de grootste wildernis op onze aardbol.
(c) 2007-2022 De laatste woudloper