Je vind de plant in schaduwliggende plekken in de bossen.
Alle delen van de vingerhoedskruid zijn zeer giftig, ze bevatten de stof digoxine. Deze stof wordt gebruikt bij de behandeling van bepaalde hartritmestoornissen.
De vergiftigingsverschijnselen van vingerhoedskruid zijn; lage hartslag, misselijkheid, overgeven, samentrekkingen van het hart die een hartstilstand tot gevolg kan hebben en uiteindelijk de dood.
Vanaf mei tot juni bloeit het Lelietje der dalen met een tros van witte bloemen, deze tros van 6 tot 12 bloemen staat naar één kant gericht. De bloemen die circa 8mm groot zijn hebben een aangename geur.
Van augustus tot september vormen er zich rode besjes in het Lelietje der dalen ter grote van een erwt. Deze rode bes bevat twee blauwe zaden.
Je vind het Lelietje der dalen door geheel Europa in loofbossen, gemengde bossen, tussen struikgewas en op bergweides.
Alle delen van de plant bevatten gifstoffen zoals; digitalisglycosieden, saponine en carotine die kunnen uitwerken op de hartspier.
De vergiftigingsverschijnselen van het Lelietje der dalen zijn; misselijkheid, braken, diarree, sufheid en bij grotere hoeveelheden kunnen er hartritmestoornissen optreden.
Je vind boterbloemen over de hele wereld.
Boterbloemen kunnen ernstige ontstekingen aan de ingewanden veroorzaken als ze worden gegeten.
De gewone berenklauw komt veel voor langs dijken, wegen, grasland en in de bossen.
Berenklauw bevat etherische olie met furocoumarinen, als deze stof op de huid komt kan dit onder invloed van zonlicht ontstekingen veroorzaken.
De gevlekte aronskelk is een zeldzame plant die voorkomt in vruchtbare en vochtige loofbossen. In Zuid-Limburg komt hij geregeld voor.
De plant is in zijn geheel giftig. Het eten van de rode besjes kan ernstige spijsverteringsstoornissen veroorzaken.
Hulst komt voor in de Benelux in bossen waar beuken en eikenbomen staan.
De schors van een jonge boom is doorgaans roodbruin en glad, oudere bomen hebben grijsbruine schors die schilfert. De puntige zachte naalden zijn ca. 2mm breed en zo'n 20-30mm lang. de bovenzijde van de naalden zijn glanzend groen en de onderzijde mat lichtgroen. De bekervormige schijnvrucht die een grote heeft van een erwt ontstaat in augustus.
De Taxus vind je in Europa in loofbossen, tuinen en parken.
Alle delen van de taxus bevatten het dodelijk giftige taxine.
.JPG)
Zowel het blad als de bloem van het jakobskruid is giftig voor de mens en voor de meeste zoogdieren, dit komt omdat deze zestien verschillende alkaloïden bevatten. De bloemen bevatten twee keer zoveel gif als de bladeren. Wordt de plant gegeten dan kan de lever hierdoor blijvende schade oplopen.
Je vind het jacobskruid door geheel Europa in bermen en weilanden.
Raak het jakobskruid niet met de blote hand aan dit kan namelijk een allergische reactie veroorzaken.
Paarden en runderen vermijden het jakobskruid tijdens het grazen, het gevaar zit hem vaak in hooi en kuilvoer waarin delen van het jokobskruid zit.
De rode kamperfoelie bloeit van mei tot juni met 8 tot 15mm grote geelachtige tot witte bloemen. De bloemkroon is aan de buitenzijde viltig behaard. In de nazomer ontstaan er lichtrode glanzende bessen die voor de mens giftig is.
De rode kamperfoelie vind je op vochtige grond door geheel Europa aan bosranden van loof en gemengde bossen.
De bessen zijn giftig omdat deze xylosteïne en looistoffen bevat.
De vergiftigingsverschijnselen zijn heftige buikpijn, braken, diarree, wijde pupillen en een rood gezicht.
In de maanden juni tot september bloeit het boerenwormkruid met grote trossen gele op knoopjes lijkende bloempjes, het zijn als het ware platte schermen van gele bloempjes.
Je vind boerenwormkruid door geheel europa op droge grond en in bermen.
De bloemetjes en de bladeren kunnen gebruikt worden om er een wormenafdrijvende thee van te zetten. Het blad kun je het beste in april plukken. Of gebruik kleine hoeveelheden van de plant als kruid bij gerechten.
Let op!!! gebruik steeds maar kleine hoeveelheden van de plant want, een te hoge doses kan duizeligheid, krampen en buikpijn veroorzaken. Dit komt door de giftige stof thujon die wormafdrijvend is.
Hij bloeit van juni tot september, de trompet vormige bloemen zijn wit tot licht violet van kleur en hebben vijf zijdes. Vanaf augustus tot in oktober verschijnen er stekelige vruchten die van groen naar bruin verkleuren.
Je vind de doornappel in Europa en Amerika op mesthopen, bouwgrond, bosranden, wijnhellingen en op stortplaatsen.
De doornappel komt ook voor in de tropen.
Alle delen van de plant bevatten de giftige alkaloïden L-hyoscyamine, atropine en L-scopolamine.
De voornaamset vergiftigingsverschijnselen zijn een hete droge rode huid, verwijde pupillen, zeer droge mond, hartritmestoornissen, slapeloosheid, hallucinaties en krampaanvallen.
Heb je delen van deze plant gegeten zoek dan direct medische hulp.
Indianen gebruikten deze plant om hallucinaties op te wekken, dit kan een dodelijke afloop hebben.
De maretak bloeit van maart tot mei met piepkleine gelige bloesem. De witte bessen ter grote van een erwt zijn te vinden vanaf het najaar tot het voorjaar.
De maretak kun je vinden door geheel Europa op verschillende loofbomen zoals; populieren, wilgen, berken, haagbeuken, kastanjes en fruitbomen. Ze hebben een voorkeur voor appelbomen.
Een maretak maakt gebruikt van vogels voor de verspreiding van het zaad. Een vogel eet van de besjes, het zaad wat in de besjes zit wordt niet verteerd en beland via de uitwerpselen tussen de takken van een boom. Hier ontkiemt het zaad en wordt het een maretak.
In de bladeren en stengels zitten giftige eiwitmengels waaronder viscostoxine. De zaden bavatten eveneens gifstoffen. De giftige stoffen hebben vooral hun uitwerking op het maag en darmslijmvlies.
De voornaamste vergiftigingsverschijnselen zijn darmkrampen, braken en bloed bij de ontlasting.
.JPG)
De Gelderse roos bloeit van mei tot juni met witte bloesem in brede schermpluimen, aan de buitenzijde grote tot 25mm brede bloemen aan de binnenzijde kleine witte tot 4mm brede bloemetjes. Vanaf augustus ontstaan er trosjes met hangende giftige rode besjes.
Je vind de Gelderse roos in Europa, Noord Afrika en in Noord en West Azië, in de halfschaduw van vochtige bosgronden, beekoevers, akkerland, langs bermen en in tuinen en parken.
Vogels en kleine zoogdieren eten de vruchten liever niet waardoor ze vaak tot het volgende voorjaar aan de struik blijven zitten. Voor mensen zijn de lekker uitziende vruchten licht giftig en dus oneetbaar. De bessen bevatten de giftige stoffen cumarine, diterpeen en glycoside.
De voornaamste vergiftigingsverschijnselen zijn hevige klachten aan het spijsverteringsorgaan.
De Witte Acacia bloeit in de maanden mei-juni met witte hangende bloemtrossen, de bloemen hebben een aangename geur. In de maanden oktober-november ontstaan er niervormige hangende peulen, deze zullen uiteindelijk in februari vanzelf uitvallen.
Je vind de Witte Acacia in Noord-Amerika in geheel Europa is hij aangeplant en vervolgens verwilderd.
Alle delen van de boom bevatten een lectinemengsel, dat weefsel kan vernietigen.
De voornaamste vergiftigingsverschijnselen zijn; misselijkheid, braken, buikpijn en diarree. Er zijn paarden en runderen overleden door het eten van de schors.
Heb je delen van de Witte Acacia gegeten bezoek dan een arts.
De bosanemoon bloeit van maart tot mei, aan iedere bloemstengel komt één witte of lichtroze gekleurde bloem.
Je vindt de bosanemoon in Centraal en West-Europa onder struikgewas in loof en gemengde bossen, maar ook op en nabij vochtige weilanden.
Alle plantendelen bevatten de gifstoffen Protoanemonine en anemonine.
De voornaamste vergiftigingsverschijnselen na het eten van grotere hoeveelheden zijn; braken, diarree en bloed in de urine. Er is een geval bekend waar een volwassen persoon stierf nadat hij 30 verse bosanemoon planten had gegeten.
Heb je delen van de bosanemoon gegeten bezoek dan een arts.